POETRY BY PASCALE VERONIQUE

Dichterbij

‘Dichterbij’ is de titel van mijn eerste dichtbundel. Ik wilde een jaar lang eenvoudige, pure gedichten schrijven, die de energie volgen van het ritme van de dagen, van de seizoenen in de natuur en van de fases van een mensenleven.

Om te kunnen schrijven moet ik vertragen, verstillen. De woorden vinden me als ik met langzame aandacht onderzoek wat er om me heen en binnen in mij gebeurt. Ik ontdek steeds iets nieuws. Als ik daar lang genoeg bij blijf, dan begin ik te herkennen. Wat eerst vreemd was, wordt steeds meer eigen.

Ik schrijf om mezelf en de wereld te ontmoeten, beter te begrijpen. Ik schrijf om dichterbij te zijn.

BUY POETRY COLLECTION
“Poetry is when an emotion has found its thought and the thought has found words."

OUDER

Het kind in mij

Plonst en spettert

In zeeën van tijd

Al zijn onze dagen

Genadeloos geteld

 

Ik houd haar vast

Steeds dichterbij

Ze stampt in een plas

Ben ik even vrij

Ze plukt voorzichtig

Een madelief

Pluk ik een stukje

Eeuwigheid

NOORD

Boven mij ontelbare sterren

Dansend door oneindigheid

Onder mij bevroren aarde

Stenen die miljarden jaren

Zwegen. Luisterden

Naar niets dan het zuchten

Van de oceanen

 

Hoe vluchtig dan

Deze ontmoeting

Dit lichaam van klei

Uitverkoren

Mens te worden

Het stille universum

Een stem te geven

Het naamloze landschap

Een intiem gezicht

AARDE

Rode druppels op de aarde

Vanaf mijn eerste schreeuw

Ons verbond, jouw belofte

Mij te dragen

 

Stevige grond onder mijn voeten

Tot mijn laatste zucht

Vol vertrouwen te kunnen verdwalen

Tot ik mij vind

En jij me komt halen